Marta og Múmí fara burt

Gúdmann sgrevar:
Thad ber helst til um thessar mundir ad í gráum hversdagnum...deginum?... getum vid alltaf treyst á ad hitta félaga okkar Fína og Slánann eda Unglinginn á leid okkar í skólann. Thetta stadfestir vanafestu og hversdagsleika mannfólksins, einnig á Spáni.
Thannig er ad á hverjum morgni maetum vid unglingi einum med sítt hár í tagli og af thessum sökum ber hann nafnid Unglingurinn (Marta kallar hann yfirleitt Slánann en mér finnst hann ekkert svo hávaxinn, kannski helst ad hann beri sig á einhvern hátt slánalega). Um einni mínútu sídar maetum vid svo yfirleitt manni um fimmtugt sem íklaedist alltaf fínum peysum og skiptir um lit á hverjum degi. Yfirleitt eru thetta litir í líkingu vid laxableikan, rjómagulan, mintugraenan og ferskjubleikan, thid skiljid. Af thessum sökum heitir hann, edlilega, Fíni.
Upp á sídkastid höfum vid maett gaur á hjóli sem ber sixpensara á höfdi og kinkar kolli med bros á vör. Hann er náttúrulega Danskurinn. Hann birtist venjulega rétt á eftir Fína.
Í morgun var thad nú svo ad vid maettum hvorki Unglinginum né fína en rétt nádum í skottid á Danskinum er hann brunadi framhjá og kinkadi og brosti. Vid gátum okkur til um ad vid vaerum sein, enda hljómudu engar klukkur er vid gengum framhjá kirkjunni. Svona getur hversdagurinn breyst í ótrúlegt eventýr.

Heyridi nú mig, er ég alveg ad missa íslenskuna hérna, theyr....vale. Hey já til hammara med 21. ammarann Sigga mín og faridi nú ad Flipa feitt í kvellann! Núna segi ég bless

Heyridi krakkar mínir, Mummi var ad minna mig á merkilega sögn sem vid laerdum í gaer af henni Maríu spaensku. Sögnina FLIPAR! HAHA hversu magnad er thad nú ekki, theyr flippa líka hérna á Spáni!!!

Betri er spaensk María en saensk
Já, vid thekkjum núna tvaer Maríur. Eina saenska og adra spaenska og tralli minn, thaer eru algerar andstaedur. María saenska er med mér í bekk í skólanum og er í einhverjum haegri flokk í Svíthjód (fór heim í viku til thess ad kjósa í einhverjum innanflokkskosningum), tholir ekki myndir eftir Almodóvar, er fylgjandi hnattvaedingu, einkavaedingu og er alltaf fussandi og sveiandi í tímum. Aetladi ad aela thegar kennarinn sýndi okkur Mr.Bean thátt (og lét okkur svo skrifa sögu eftir thví) "No me gusta nada, me aburré". Er alltaf med hroka út í amerísku krakkana en talar samt ensku med amerískari hreim en thau. En hún er svosem ágaet, á bara heimsmet í fýlu og hroka. Greyid.
En svo er thad María hin spaenska sem bjargadi okkur af götunni (eda Hostalinu réttara sagt). Stelpan sem reddadi okkur íbúdinni okkar fyrir hreina tilviljun og gerdi okkur ad bestu vinum sínum. Svo tók hún ad sér lítinn hund í gaer sem var heimilis og eigendalaus. Rosa saetur voffi sem hún skírdi Bohemio eftir stadnum thar sem vid fundum hann fyrir utan, Café Bohemia (sem er mjög fínn djass stadur). Hundurinn var strax mjög haendur ad eiganda sínum og hann fór bara med okkur á barina. Greyid lá undir fótunum á Maríu og fleirum og svaf bara, thakinn sígarettuösku.
Vid grínudumst svo med thad allt kvöldid ad hún vaeri Madre Tereza, bjargvaettur manna og hunda. Ad vísu kedjureykir thessi Madre Tereza sígarettur og hass og thambar cervezur á vid hvada kallmann en hún er alveg frábaer thessi stelpa.

Á ég ad trúa thessu, er ekki bara ástin hún Anna Rut farin ad blogga ad nýju!! Thad líst mér sko vel á, enda er hvergi ad fá fréttir af vinkvennslunum af Lárusi Bordar, nema náttla theim sem eru staddar hér í landi hinnar útsrekktu Nautshúdar (og höfudborg snittubraudsins líka). Já, svei mér thá. Áfram Anna! Komdu nú med slúdrid af Íslandi og reyndu svo ad drífa thig til hlýrri landa, sem eru ad vísu alveg helvíti köld í augnablikinu....

Fórum thrátt fyrir slaema vedurspá
Vid héldum til skýjadra fjalla um sídustu helgi. Fjalllendis er nefnist Alpujarra og er hluti af Sierra Nevada sem eru ein haestu fjöll Spánar. Í Alpujarra er m.a. ad finna haestu byggd Evrópu (bara smá infó hérna). Thar var ansi stórkostlegt. Aetludum illa búin í göngu yfir fjallkamb frá einu thorpi til annars. Vid vorum búin ad ganga í um klukkutíma í skógivöxnum hlídum fjallsins (og spyrja nokkra sem óku hjá hvort thetta vaeri rétta leidin til Búbión sem sögdu allir já) thegar vid maettum stadarbúa sem var ad týna sveppi. Vid spurdum hann hvort vid vaerum á réttri leid. Hann hélt nú ekki "mujer". Hann sagdi okkur ad vid stefndum beint til óbyggda thar sem vedur vaeru nú válynd (thad var ansi skýjad) og ad útlendingar vaeru alltaf ad drepast tharna. Thannig ad vid snerum vid og gengum eftir thjódveginum, thegar vid áttum eftir 300 metra ófarna til Pampaneira (sem er annad thorp en vid aetludum upphaflega til) thá byrjadi ad hellirigna, en í sömu andrá stoppadi bíll og tvaer indaelisstúlkur budu okkur far. Rétt hjá Pampaneira er einnig Tíbekst búddaklaustur sem vid aetludum ad skoda en gátum ekki thar sem vid vorum bíllaus og thad rigndi. Mikid.
Kvöldinu ádur eyddum vid í baenum Pitres (sem er í um 8 km. fjarlaegd frá Pampaneira). Thad var mjög furdulegt ad vera thar. Vid vorum einu ferdalangarnir í baenum, vorum einu gestirnir á hótelinu og thad kom rosalegt thrumuvedur ásamt rigningu mikilli. Sem olli thví ad vid komumst ekkert út af hótelinu. En thad kom ekki ad sök vegna thess ad thegar vid komum hungrud nidur í matsalinn thá sátu hjónin sem áttu hótelid, ásamt systur hótelstýrunnar og par sem reyndist einnig vera á ferdalagi, vid arineld. Okkur var bodid saeti vid kamínuna thar sem verid var ad hita kastaníuhnetur yfir eldinum og bodid upp á saett anísvín med. Svo var bara setid og maulad og drukkid og spjallad. Svo fór konan inn í eldhús og bjó til mat handa okkur. Thetta var mjög indaelt og furdulegt. Manni leid svolítid eins og madur vaeri í heimsókn hjá fraenku sinni í sveitinni sem madur thekkti samt ekki neitt. Og vid thurftum ad vísu ad borga fyrir okkur. Mjög indaelt samt sem ádur. Mér finnst allavega ekki skrýtid ad Alpujarra séu köllud Sviss Spánar. Thad var samt allt adeins skítugra og sjabbílegra en ég ímynda mér ad Sviss sé. Og flest húsin eru byggd úr sérstökum steinum, leir og bjálkum. Thau eru líka med flötum thökum og strompum sem líkjast einhverju út úr heimi Múmínálfanna. Mér thóttu thau skemmtileg. Já, thetta var merkilegt. Jajea, bless.

Heyridi nú mig, thetta globb er ekki svipur hjá sjón. Fórum í matarbod í gaer til Yvonne hinnar svissnesku sem sýndi myndir af sér ásamt dvergasnanum sínum. Hittum svo thar pólska nöfnu mína sem var yfir sig hrifin af myndinni 101 Reykjavík, sem ég hef einu sinni ekki séd. Svo beiludum vid á vedmáli vid Fannar hinn íslenska, thannig ad vid verdum ekki götud í framan. En skuldum honum aftur á móti thó nokkra drykki. Ég er ad fara á námsekid med Ingeborg hinni norsku til thess ad finna minn innri trúd í lok mánadarins hjá húslordum Tine og Fannars. Svo festum vid kaup á farmidum til Parísar, fram og til baka (22. janúar - 31.janúar) á adeins 127 evrur á mann. Ég fer svo í indaelispróf á midvikudaginn úr öllu sammen. Ég fae stundum heimthrá um thessar mundir en man svo eftir thví ad ég er stödd í sudur evrópu og hef varla yfir neinu ad kvarta. Nema kannski krónískum handa, tá og nef kulda.
Adídós

Gudmann sgrevar:
Nú hafa thau stórtídindi gerst ad haett hefur endanlega ad rigna í sunnanverdri Evrópu og thvottur mun geta hangid ad vild í thurrum andvaranum til eilífdarnóns! Ad auki keyptum vid bakkamon.
2. vidauki: Vid höfum thrifid okkar hús. Gólfin skúrudum vid til haesta gljáa og köstudum svo flöskum í thar til gerdar holur.
3. vidauki: Vid Marta fórum í haustfatnad og gengum inn í dal í gaer. Vedrid mas ó menos í stíl vid fatnadinn, th.e. fallegt haustvedur. Svo í ljósaskiptunum, men, thá fórum vid og skodudum ad thví er virtist yfirgefna renesans-sýnagógu upp í hlídunum en svo kom á daginn ad auk ledurblakana thá hafdi fólk af einhverjum toga bústad eda adstödu í húsinu. Gaetu verid Evróhippar eda safnverdir.
4. Vid drukkum kaffi í dag og höfdum ekki verra af.

Nb. Bakkamon er eitt thad heitasta sparnadarrád fyrir unglinga í dag. Thegar er setid yfir spili í 5 tíma á dag thá er lítil haetta á ad peningum sé eytt um efni fram.

Góda heilsu, Gudmundur Th. Thoroddsen. Ísland.